​Bugün Sonsuzluğun İçin Ne Yaptın?

Tefekkür etmeye ne de çok vaktimiz var değil mi?

 Hazır herkes evdeyken şöyle bir düşünelim;

Bu zaman kadar başımıza ne geldiyse hep bir nedene bağladık. Bu doğrudur. Fakat attığımız oklar hep fani olana saplandı da hakikate ulaşmadı.
Bugün kendin için ne yaptın? Diye sorduklarında; kitap okudum, videolar izledim, dışarı çıktım biraz gezdim veya uyudum cevaplarını verdikte, bunların kendimiz için değil, ‘Dünyada boş vaktinde ne yaptın?’ Sorusunun cevabı olduğunu bilemedik. 

Açıp bir kaç sayfa Kur’an okuyarak, alnı secdeye değdirip, gözyaşları ile seccade ıslatmanın , kalbin rabbe açılması ile  ümmet adına dua etmenin ‘Kendin için ne yaptın?’ sorusunun cevabı olduğunu bildik de umursamadık.  

Bunca zaman binbir çeşit teknoloji ile rahatlık, devletin her imkanından bolca yararlanarak zenginlik, İslam dininde müslümanlara yakışmayan hal ve hareketleri ‘özgürlük’ adı altında tek tek uyguladık da, tüm kaainatın sahibi yüce Allah’ın bir gün bunca rahatlığa bir bedel ödeteceğini hiç hesaba katmadık..

Herkes bir gün öleceğini biliyordu..  Şu aralar Bir hastalık ile ölümün hakikat olduğu hergün tekrar tekrar kanıtlandı da, biz hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadık...

Herkes hata yapardı bunu biliyorduk da, karşı tarafın hakkı geçer mi geçmez mi, haklı mı haksız mı, kırılır mı üzülür mü, deli mi akıllı mı demeden kınadık da kınadık... 

3 gün aç yatan, kıtlık çeken, binbir türlü zorluk içinde dahi Allah için çalışan Peygamberimizin ümmetinden olduğumuzu ‘Müslüman mısın?’ Diye sorduklarında göğsü kabarta kabarta ‘Elhamdulillah Müslümanız!’ diyerek sözde kanıtladıkta , Ne elimizdeki maldan paylaştık, ne de var olanı idareli kullandık. Savurduk da savurduk.. 

Devlet her gün ülkesine yeni birşeyler ekledi ; bağlar, bahçeler, parklar,yollar.. Hepsinden haberdar oldukta, eşi dostu bir araya toplayan parklarda sohbet ederken, günler sürecek yolculukları, bi kaç saate indiren yollarda seyahat ederken, ‘ Ne bu çektiğimiz rezillik!’’ diye eleştirdik durduk..

Herşeyin azı yarar, ortası karar, çoğu zarar olduğunu bildik de, şunun rengi, bunun modeli, bunun tarzı diye diye israf yaptık durduk.. 
Şimdi sor kendine tekrar; Ben bugün kendim için ne yaptım? Düşün .. 

Bir kaç dakika sonra dünyadan ayrıldın. Seni hakikate ulaştıran görevlerinden hangilerini yaptın. Bu din senin, benim, hepimizin dini. Uygularken arkandan gelenlere de örnek olarak yaşamanın faziletine rabbim erdirsin hepimizi. 

Soğuk toprağın altında sorular sorulurken ‘Keşke’lerimiz olmasın.. 

Unutmayalım ki , hepimiz ölecek yaştayız..