Talebi Öldürerek Refah Artışı Saglanır mı? Yıllık enflasyonun son dört yılın en düşük seviyesi olan yüze 31,1’li rakamlara gerilemiş olması inkâr edilemeyecek kadar önemli bir başarı hikâyesidir. Ancak düşüş süreci vatandaşların hayatlarını kolaylaştırması bakımından halen istenilen seviyede değildir. Bu sorunun kaynağı olan hayat pahalılığını besleyen ekonomik faktörleri irdeleyince piyasalardaki fiyat istikrarsızlığı başta olmak üzere; gıda, enerji, eğitim ve konut sektörlerindeki üretim sorunlarından kaynaklanan problemler olduğu net bir şekilde ortadadır. Maalesef tek başına sıkı para politikalarıyla fiyat istikrarsızlığını besleyen tekelleşmiş şirketlerin rekabet ortamını bozan güç birliktelikleri ve sermayenin belirli ellerde toparlanmış olması gibi sorunlar çözülememektedir. Ayrıca ülke içi tasarrufların yetersizliği, zenginlerden yeterince vergi alınamaması, dolaylı vergilerin yüksekliği, gelir dağılımındaki bozukluk ve yüksek teknoloji ürün üretimiyle ilgili sıkıntıların çözümünde de para politikalarının etkisi sınırlı kalmaktadır. Bu sebeplerden mütevellit enflasyondaki düşüşün toplumsal refah artışına yansıması gecikmeli olmaktadır. Vatandaşlar yıllık enflasyon rakamlarının yüzde 30’ların altına doğru evrilmeye başlamasıyla bu durumu mutfaklarında hissetmeye başlayacaklardır. Son söz sürdürülebilir bir ekonomide hayat pahalılığı sorununun çözülebilmesi fiyat istikrarındaki kalıcılığın sağlanması ve nitelikli üretimle mümkün olacaktır. Ya değilse vatandaşların enflasyon düşüyorsa biz neden hissetmiyoruz sorularından kaçamayacağız.