​Gitmek mi zor kalmak mı?

Kısa gibi görünen ama benim için uzun bir ayrılık sonrası yine sizlerle birlikte olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Çok ciddi bir sağlık probleminin ardından tedavi sürecinin  tamamlanmasıyla, spordaki gelişmeleri yaşamaya ve aktarmaya kaldığımız yerden devam ediyoruz. Ancak şunu belirtmeliyim ki, her şeyin başı sağlık cümlesinin sadece bir cümleden ibaret olmadığını, lafın gelişi olmadığını, ya da  bir sohbet esnasında konuyu noktalamak adına söylenmiş bir söz olmadığını, öneminin bir cümleden çok fazlası olduğunu insan yaşadıkça anlıyor. Allah kimseye hiç bir canlıya sağlık sorunu vermesin. Rabbim bu gibi musibetleri ve hastalıkları veriyor ama çok şükür ki, devasını da veriyor. Bu yüzden  gerçekten “her şeyin başı sağlık” diyor, ve kaldığımız yerden Konyaspor’a devam ediyoruz.

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki artık basketbol yazmak içimden gelmiyor. Çünkü gelen bir yenilginin sürpriz olmadığı bir hafta sonrası, geldiği yere geri dönen bir basketbol takımı var karşımızda. Geçen yıl bu zamanlarda büyük şaşa’larla görsel show’lar yaparak kutladığımız şampiyonluğun ardından, bu yıl kulübe mali kambur muamelesi yapılarak 1922 Konyaspor ile birlikte ötelenmiş, tabiri caizse 90 yıllarda severek izlediğimiz bir komedi dizisinin karakterleri gibi itilmiş, kakılmış, göz ardı edilmiş olarak kaderine terk edilmesi, koskoca Konya’ya, Konya  spor camiasına hiç yakışmadı. İçimizi acıtan bu görüntünün sorumluları, geceleri umarım çokta rahat uyumuyorlardır.  Hani bi şarkı vardı eskilerden.” Gitmek mi zor Kalmak mı zor” diye.  Tamda bu sorunun cevabını alabileceğimiz bir dönemi yaşıyoruz açıkçası.

Dedim ya basketbol yazmak hiçte içimden gelmiyor artık. Çünkü artık son üç haftaya girilirken işi tamamen mucizelere, dualara kalan bir basketbol takımından bahsediyoruz. Üstelik takımın kalan son üç maçı kazanması yetmediği gibi, üstündeki  Beşiktaş’ın, Gaziantep’in ve Manisa’nın bulunduğu gruptan en az ikisininde üç maçı kaybetmesi gerekiyor. Ne kadar mümkün yorumu sizlere bırakıyorum. Açıkçası  üçte üç yaptığını farzedersek kendi ipini kesen bir Konyaspor değil, başkasınında eline bakan bir Konyaspor görüyorum. Ne kadar üzücü değil mi?

Elimizden hayırlısı olsun demekten başka birşeyin gelmediği, çaresizliği  içimize kadar hissettiğimizi düşünmenin  çok zor olduğu, eziyeti en yüksek düzeyde yaşanacak üç haftalık periyodun, bitsede gitsek noktasında buluştuğu yer ve zamandayız. Ne diyelim herşeyin başı sağlık. Ne diyelim hayırlısı olsun. Basketbolda işler bu durumdayken, artık futbola biraz daha yakın olduğumuz haftalara girdiğimizi düşünüyorum. 

Kalın sağlıcakla.