​Plansız ve Temposuz Futbol

Belli bir oyun planı olmayan, oynama arzusundan uzaklaşmış Konyaspor’dan maç öncelerinde iyimser beklenti içinde olmak lüks kaçan bir olgu hâline geldi. Antalyaspor maçından önce bu durum Konyaspor’u kazanabilmekten uzak bir ekip düşüncesine itiyordu. Öyle ki bu gerçeklik sezon sonuna kadar değişeceği noktasında da ümit vermiyor.Maç başladığında önde baskı yapmaya çalışan Konyaspor, rakibine rahat oyun kurdurtmama ve kaptığı toplarla pozisyon arama amacına dayalı bir kurgu ile maça çıktığı izlenimi veriyordu.Konyaspor ilk yarı ortalarında Calvo’nun etkili uzun topunda rakip defansı az adamla ve dağınık yakalamanın getirisiyle istenen hareketlerin tam olarak yapılamadığı ve bunun şansa dönüşmesi ile kaleciden dönen topu Muhammet’in tamamlaması ile öne geçti.Antalyaspor ise özellikle sol kanadından getirdiği ataklara arada  diğer kanada aktardığı topları da ekleyerek Konyaspor ceza sahasına etkili ortalar yaparak sonuç alma çabasındaydı. Etkili de oluyorlardı. Sonuç alamasalar da etkili olabilecekleri bu kurgudan vazgeçmeyip denediler ve ilk yarı sonunda eşitliği yakaladılar.

İkinci yarıda Antalyaspor, daha çok sahasında rakibi karşılamaya çalışan görüntüye bürünen Antalyaspor ilk yarıdaki oyundaki etkisini kaybetti. Maç boyunca temposuz bir oyun oluşurken pozisyon üretmenin kısırlığında geçen mücadelede Konyaspor haftalardır yapamadığı bilinçli ve organize bir atak gerçekleşti. Bruno Paz’ın Guilherme’ye attığı etkili ara pasını Guilherme etkili bir şekilde ceza sahasına gönderirken Mame Diouf topu bırakırken çok müsait durumdaki Çekici ye gelen topu altı pastan boş kaleye göndermek gibi basit bir final hareketi kalmıştı. Bu hareket topu dışarı atabilmek gibi bir beceriksizlikle sonuçlandı.

Çekici demişken maçlarda kendi keyfini tatmin etmek, kendi keyfine göre sahada hareket etmek gibi bir konforu yakalamış, Konyaspor kazanmış – kaybetmiş çok da umursadığını sanmadığım bu futbolcunun bu tavrının bu golün kaçmasındaki ana etken olduğunu düşünüyorum. Bu düşünceye Ümraniye maçında da örneklerini gördüğümüz bu tutuma karşılık Guilherme’nin Çekici yok sayan, Çekici’den ümidini kesmiş tutumunu dayanak yapmak mümkün. Niyet okuyamayız. Düşüncesini bilmemiz mümkün değil ama sahadaki vurdumduymaz görüntüsü bunları düşünmemiz için yeterli bir veri oluşturuyor. Bazı futbolcuların keyfi Konyaspor’dan daha üstün demek ki…

Mahir Emreli son dakikada çok müsait pozisyonda yapacağı kafa vuruşu ile galibiyeti getirebilirdi. Demek ki alınan futbolcuların, her mevki için beş futbolcu porföyünün kalitesi bu kadar. Sahi sonradan alınan futbolcuların tatmin edici performansını gören oldu mu? Bir Pozielo için yağmur duasına çıkar gibi forma girmesi için duaya çıkacağız. Buna verilen şans ve fırsatlar genç bir futbolcuya verilseydi şimdiye kadar sanırım etkili futbolcu kazanırdı Konyaspor. Mehmet Ali Fenerbahçe maçında bunu hak ettiğini göstermişken… Mehmet Ali’ye de ne oluyor ki beklesin hele sonra… Sonra… İllallah edip kaçar gibi Konya’dan başka şehre giderken görmemiz çok olası bir olasılık olarak görünüyor.

Bir teknik direktörün kendi dokunuşlarını göstermesi için yeterli sayıda hatta fazlasıyla maç gerçekleşti. Ne kurguda, ne oyunda, ne futbolcular üzerinde en ufak bir teknik direktör dokunuşunu Konyaspor takımında görmek mümkün değil. Hatta gelirken ki ana gerekçe olarak genç futbolcu oynatma beklenti ve düşüncesinin haftalar ilerledikçe aklımızla alay edildiği düşüncesini daha da güçlendiriyor. Öyle görünüyor ki Konyaspor’un temposuz, pozisyon üretmenin uzağında, plansız doğaçlama oyununu izlemeye uzun süre devam edeceğiz. Üstelik sahada genç futbolcular olmadan. Selam ve dua ile…