Yaşadığımız kültürler, çevremiz ve ‘mecbur’ kılınanlar çoğu zaman hayallerimizin kısıtlanmasına neden olurlar.
Bu kısıtlamalar, zaman geçtikçe bizi biz olmaktan çıkarır ve ‘Onlar’ın istediği karaktere bürünmemizi ‘mecbur’ kılar.
Her şey, sen etrafı keşfetmeye başladığında başlar.
Çünkü bizler birer insanız ve sahip olduklarımızdan daha fazlasını isteriz her zaman.
Ulaşamadıklarımızın adı hep ‘ hayal’dir. Aslında tek isteğimiz sadece denemek…
Aramızda azimli olanlar ve hayaline saygı duyulan insanlar kazanır.
Geri kalanımız için mücadele başlamıştır bile!
‘Bu sana uygun değil, hayır yapamazsın, beceremezsin olmaz!’ sözleri arttıkça karakterinde yavaş yavaş istedikleri gibi törpülenecektir.
Oysa ki, senin neler başarabildiğini gördüklerinde seninle ne kadar gurur duyacaklarını bilirler de, buna bir türlü müsade etmezler.
O çok sevdikleri ve senin başarılarından daha üstün tuttukları ‘elalem’in tek sözü, senin dizini kırıp oturmana yetecektir.
Bir çocuğa büyüyünce ne olmak istersin veya hangi sporla ilgilenmek hoşuna gider diye sorun.
Muhtemelen ulaşılması zaman ve bolca emek isteyen bir meslek ve yine ‘yapamayacağını’ düşündüğünüz ekstrem sporları hayatına hedef olarak koymuştur.
Fakat kendine çizdiği bu yoldan ileride çıkmak ‘zorunda’ bırakılacağından o yaşlarda henüz haberi yoktur. Çünkü yine ‘onlar ‘ tarafından tüm bu hayaller ‘ çocuk işte’ sözleri ile törpülenmeye başlanmıştır bile…
Yaş ilerledikçe hayalinin yolları taşlanmaya başlar.
Çoğu psikoloji kitapları bu gibi durumları ‘Seni kendin yapacak yolda karşına çıkana engelleri kaldırmak, yine senin elinde.’ diye tanımlar. Evet bu doğrudur, ama bir yere kadar.
Hayat bizlere neler gösterir bilemeyiz.
Vazgeçişlerimizin sebepleri ölüm kalım hastalık gibi derin yaralar açan nedenler ise boynumuz kıldan ince. Fakat her şey yolunda giderken o yoldan çıkarılmaya çalışıldığında vazgeçmeyip başaran nadir insanlardan isen eğer, tüm zorlukların üstesinden geldiğinde, yanında sevinenlerin yürüdüğün yolda da her daim destekçin olmasını ne çok istersin değil mi?
Evde kaldığımız şu dönemlerde çoğumuz kendini keşfedebilme imkanı buldu.
Spor yapmaya alışanlar, resim yeteneğini keşfedenler, yazı yazarak mutlu olanlar ve daha nicesi. İlk başlarda ‘’her şey, sen etrafını keşfetmeye başladığında başlar.’’ demiştik.
Ama gördük ki biraz kendimizle kaldığımızda gerçek mücevheri yani kendini daha iyi tanıyabiliyor ve kendin olmak için sağlam bir adım atmanın zamanı geldiğini net bir şekilde anlayabiliyoruz.
Gördünüz mü bak ! Her şeyin temeli yine saygıya dayanıyor.
Bu yazdıklarım aslında hayali kuran kişiye değil, hayalinin peşinden gidebilmesine yardımcı olması gereken kişiye.. Senin bilmen gereken en önemli şey ise; hiçbir şey için geç olmadığı..
Şimdi dön ve aynaya bak. Kimsin sen?
Sen, Sen misin yoksa olmanı istedikleri kişi mi?
