Bugün son dönemlerde gündemden düşmeyen bir konuyu dillendirmek geliyor içimden. Kadın..
En temelden başlamak istiyorum. Aileden. Toplum ve kültür olarak, kadınların yetiştiriliş tarzı hep bir kısıtlamaya yönelikti. Yapmaması gerekenler, konuşmaması gerekenler, yanlış anlaşılır duygusuyla engellemeler çoktu. Tüm bu söylenilenlere koca bir ‘’maalesef’’ diyebiliriz ama bir yere kadar.
Bu konuda çok yönlü düşünmeye de ihtiyaç duyuyorum. Bizim bu kısıtlamalara haksızlık gözüyle baktığımız açının tam ters istikametinde, aslında ailelerin kızlarını koruma iç güdüsü yattığını biliyoruz.
Koca bir zıtlık içinde büyüyor bir nesil. Bir taraf sözde özgürlük adı altında her şeyi yapmak istiyor, diğer taraf ise başına kötü bir hal gelir korkusuyla ha bire kısıtlıyor.
Peki kim haklı?
Küçükken kendisini kısıtlayarak büyüten aileye büyüdükçe isyan ederek karşı gelmeye başlayan kız evlat mı yoksa koruma iç güdüsüyle kısıtlamada aşırıya kaçan aile üyeleri mi?
İşte burada devreye eğitim giriyor. Aslında bizler, çok ince bir çizgi ile bir kadının karakterini aksi ve başına buyruk yapabilir, yine çok ince bir çizgi ile aynı kadını evine sadık ve öz güvenli bir birey haline getirebilirsiniz.
Kızları yetiştirirken, ‘’yapamazsın, gidemezsin, hayır olmaz!’’ sözleri ile eğitmek yerine , ‘’yap ama aşırıya kaçma, git ama geç kalma’’ ve en önemli kelime ‘biz sana güveniyoruz kızım.’’ sözleri ile yetiştirilmeli bana göre. ‘Sana güveniyoruz’ ile yetiştirilen her kadın, hayatta bir şeyleri ailesinin görünmez desteği ile de yapmış olsa, bir gün tek kaldığında öz güvenli olacaktır.
Aksisini düşünüyorum şimdi de, kesin kısıtlamalara tabi tutularak yetiştirilen kadınlar, ileride kendilerini sevgisiz ve öz güvensiz hissederler. Aslında yapamazsın dediklerini yapabilir konumda olsalar bile denemeye hiç cesareti olmadığından kendilerine öz güvenleri de olmayacaktır.
Bu önemli konuda doğru eğitimi alan kadınlar hayatta en önemli şeyi başarılar. ‘’ Hayır!’ diyebilmeyi. Çünkü hayır dediklerinde kendilerine bir zarar geleceğini hissetseler bile arkasında ailesinin olduğunu bilirler.
Bunun tam tersi , kısıtlamalarla büyüyenler için ise durum çok ciddidir. Çünkü sindirilerek yaşatılmış bir ömürde ailesi tarafından bile her şeyi kabul etmek zorunda bırakılmışken elin yabancısına nasıl ‘hayır’’ diyebilir ki?
Gündemden düşmeyen kadına şiddetler, cinayetler, istismarları neredeyse her gün izliyor ve duyuyoruz. Koskoca bir ömür mahvoluyor. Peki neden?
Hayır diyememekten, korkmadan kendilerine yapılan bu zulümleri açık açık şikayet edememekten.
Tek kaldığını sanıyor kadın. Eğer konuşursam veya hayır dersem işkence görürüm, kabullenir ve susarsam yani bizim anlayacağımız dilde o caniye istediğini verirsem kurtulabilirim sanıyor. İşte bu kadınlar, yukarıda bahsettiğim ailesinde susturulan, kısıtlanan ve ‘’ evet’ e mahkum kalmış kadınlar..
İşte sonuç. Temel eğitimdeki O ince çizgi bir karakter ve bir gelecek çizdi..
Kim ne derse desin, bir annenin; ‘ benim kızım başarır’ sözü ve bir babanın ‘ben sana güveniyorum sen her işi yaparsın’ sözünden daha fazla güven veren ve geleceğe hazırlayan başka bir söz yoktur.
Bizler Eğitimin temelini sağlam tutarsak, sağlam hayatlar inşa ederiz. O sağlam hayatlar güçlü nesillere dönüşür. Temelinde güven, başarı ve sevginin filizlendiği güçlü nesiller görmek duası ile..
