Toplumun bir kısmı her ne kadar çevresine saygılı olsa da bir kısmı her zaman bencil oluyor. Nedir sizi bu kadar bencil yapan? Bas bas bağırılıyor devlet-i erkanlar tarafından ‘Bir olmak birlik olmak gerek’ diye.
Hergün yüzlerce kez ‘ Evde Kal’ çağrıları yapılıyor. Gelen tepkiler;
- Çok sıkıldık
- Çok bunladık
- Yeter artık
- Bana bişey olmaz.
Çok mu zor hergün evinde öğlenlere kadar uyumak, devletin verdiği destekle yerinden kalkmadan her ihtiyacının evine gelmesini beklemek. Çok mu zor ailenle kalıp sohbet etmek.
Gelin ben size asıl zor olan ne anlatayım;
Bir sabah evinden çıkan sağlık görevlisi kızının yanaklarından öptü. Yüzünde günlerce yüzünden çıkarmadığı maskenin lastik izleri şakaklarına kadar mosmor.
Aynı sabah bir asker veya polis evinden çıkarken , öptü oğlunun yanaklarından ‘baba herkes evde sende yanımda kal’ demesine rağmen, ayağına kadar yiyecek getirmek için çıktı evinden.
Bir sabah işçi sınıfında çalışan baba çıktı evinden. Piyasa berbat. Herşey alt üst. İşler hiç iyi olmamasına rağmen . Kira, gıda,giyim ve daha milyonlarca isteğe para yetmeyeceğinden, hastalık dolu sokaklara attı kendini. Halbuki onun da hayatı eve sığardı.
Tüm bunları gözünün önünde canlandır. Ama daha bitmedi. Çünkü bu milletin içinde öyle insanlar var ki ;
Vatanı için kendi evlatlarından geçen kahramanların yüzüne tükürecek kadar aciz, hiç bir kurala uymayıp başına türlü türlü belalar geldiğinde devleti suçlayacak kadar cahil...
İşte burada devreye giriyor senin bencilliğin!
Evinde ailesi, çocukları , sevdikleri ile zaman geçirmek, bir gün uykusunu alarak uyanmak için canını verenler var. Şuan yorgunluktan aylarca karantina altında kalmaya ihtiyacı olan var. Her zaman olduğu gibi elindekin değerini bilmeden, seni senden fazla düşünenler için
hep bir eleştirin olacak değil mi? Yaşananların ne kadar zor olduğunu görsen bile hep bir yandan yıkmaya devam edeceksin.
Evet, bu ülkede zaman zaman kahramanlar değişiyor. Bu hastalık olmadan önce kahramanlarımız , gece –gündüz verdiğimiz şehitlerimizdi. Bir salgın oldu herkes can derdine düştü normal olarak. Ülkenin sağlıkçıları kahraman oldu. Burdan onlara selam olsun.
İyi ama yapılan ayrımcılığın farkında değil misiniz?
Bu Kahramanlar alkışlanırken, ölümü sırtında taşıyan polis yüzüne tükürülmeyi hak etti mi?
Baksana etrafına herkes can derdinde ,her an ölebilirim duygusu ile psikolojileri alt üst. Demek ki neymiş, ölümü ensede taşımak hiçte kolay değilmiş. Buradan tüm askerimize, polisimize ve milleti için canını dişine takan vatan evlatlarına selam olsun.
